De avond voor de vrije dag organiseerden de Belgen een filmavondje op hun kamer. Rond middernacht werden de jongens wijselijk naar hun bed gestuurd door de coach. Maar er moesten blijkbaar nog wat Pokemons gevangen worden, waardoor 's morgens een paar slaperige kopjes klaar stonden om om 9.30u de trein te nemen naar het Tatra gebergte. De rit van 29km met maar liefst 14 stops duurde iets meer dan een uur.
Al snel nam de fantasie van enkelingen de bovenhand en werden er allerlei verhalen verzonnen over wilde beren (die daar echt blijken te leven). De hele dag zou in het teken van de beren staan, want ze wilden absoluut een wilde beer spotten.
Na aankomst in Strbske Pleso wilde Fleur even het hotel laten zien waar ze eerder dit jaar verbleef.
Daarna gingen we een kijkje nemen bij het meer, waar Sofie ons stond op te wachten.
Hierna vertrokken wij voor een bergwandeling naar een ander meer. Sofie en haar ouders besloten om enkele dorpjes in de buurt te bezoeken. Het pad ging al onmiddellijk steil omhoog en de jongens gaven toe dat Fleur haar conditie toch wat beter was dan dat van hen.
Er werd gisteren regen en onweer voorspeld, daarom sleurden we de hele dag met een tas met regenjassen en paraplu. Maar wat bleek, geen drup regen, maar een stralende zon. De zonnecrème was echter op het hotel blijven liggen, met een rode nek voor Fleur tot gevolg.
Op een gegeven moment splitste het pad in 2 en konden we kiezen voor het lager gelegen bospad of het moeilijkere hoger gelegen rotspad. Waarom makkelijk als het moeilijk ook kan? Dus we kozen voor het rotspad dat ons wel veel mooiere uitzichten gaf. Onderweg kwamen we een plaats tegen waar ijskoud water uit de berg stroomde. Eerste plaats om wat af te koelen. De jongens gingen ervan uit dat het drinkbaar water was en dus werden de flessen bijgevuld.
Het pad was op sommige plaatsen wel heel rotsig en oneffen en de jongens namen een voorsprong met hun lange benen. Maar voorbeeldig als ze zijn, hebben ze wel telkens op ons (lees mij) gewacht. Gelukkig hield mijn instabiele, zwakke enkel stand want we hadden geen berg- of wandelschoenen bij wegens plaatsgebrek in de koffers.
En dan kwamen we bij het leukste deel van de wandeling... een bergrivier
Eerst werd gecheckt hoe koud het water wel was en dat was koud, ijskoud. Maar Jasper had nood aan verkoeling en nam het initiatief om pootje te baden, al was het dan vooral op de stenen ipv in het water. Fleur volgde al snel, Batist keek eerst toe, maar volgde uiteindelijk ook
Daarna volgde nog wat apekuren op het bruggetje.
Waarna we onze tocht, lekker afgekoeld, verder zette naar het meer. Na 2 u wandelen (verkoeling inbegrepen) kwamen we daar aan
Er kon even uitgerust worden aan de oever van het meer
Daarna wandelden we langs hetzelfde pad terug, nu deden we er iets meer dan een uur over.
Om 16.15u namen we dan de trein terug. We stapten in Stary Smokovec af met de bedoeling om de watervallen nog gaan te bezichtigen. Maar bleek dat we eerst een kabeltreintje en daarna nog een wandeling van 1.5u voor de boeg hadden. Dus werd besloten om terug de trein op te stappen richting Poprad. Later op de avond, na onze terug komst, brak nog een klein onweer los.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten